De school van het Konijn heeft als voorwaarde dat alle kinderen gevaccineerd zijn (kan ik nog inkomen) en een uitgebreide medical check inclusief bloedanalyse (lijkt me wat overdreven). Gelukkig heeft de universiteit van de Man een goed medisch centrum, al na twee maanden konden we er terecht, dat de afspraak einde van de dag was, nam ik dus maar voor lief.
We moesten op tijd zijn zodat ik ongeveer 30 A4'tjes met vragen in kon vullen (naast de 10 pagina's tellende vragenlijst die ik thuis al in had gevuld). In die tijd hebben beide peuters ongeveer 34567 tekeningen gemaakt, toen het papier op was, zijn ze overgegaan op het tafelblad.
Toen het tafelblad vol was, was het gelukkig tijd voor de afspraak en had ik bijna al het papierwerk af. Het Konijn reageert bij medische zaken zoals je van een konijn kan verwachten, dus die zat braaf verstijft op de bank. Maakt het wel zo makkelijk bij bloeddruk meten, daarna ging het snel bergafwaarts. Bij het oren testen bleek hij 'wax' in zijn oor te hebben, iets dat Amerikaanse kinderen blijkbaar niet hebben. Dat leverde doorverwijzing nummer 1 op, een gezellig bezoekje aan het childrens hospital voor een speelse (en vooral uitgebreide met ongetwijfeld honderden formulieren gelardeerde) gehoortest. Toen volgde de ogentest, tegen die tijd was het Konijn nog bijzonder weinig coöperatief en werd me gevraagd of hij altijd zo defiant was. (Nee, dat bewaart hij altijd voor speciale gelegenheden). Na een half uur hadden we er uit weten te persen dat er een square, circle, house with roof en een hart op de kaartjes stond (en kwam ik er gelijk bij toeval achter dat hij toch echt dingen oppikt op die school).
En toen mochten we eindelijk dan de arts zien. Sinds wanneer hij zo hoestte, sinds ik hem in de auto verteld heb dat we naar de dokter gingen. En of ik hem wel insmeerde met olie iedere avond, nee, ik ben niet zo'n fan van Turks worstelen met mijn peuter. En dat hij toch wel erg mager was, ja waren de Man en ik ook vroeger. Hmmmm, eet hij wel 5 stuks groente per dag? Nnnnjaaaaa, want alle peuters eten dolgraag 5 stuks groente per dag, vooral spruitjes, zeker die van mij. En na dit eigenaardige gesprek waarbij ik me zorgwekkend zorgeloos voelde, had ik opeens een glutenallergie aan mijn (of eigenlijk zijn) broek. De moeder aller mode-intoleranties.
Ik heb dus maar snel mijn halfdove (dat verklaart wel waarom hij zo slecht luistert) darmplooiloze kind mee naar huis genomen, en hem een extra groot bord pasta met extra veel gluten en extra weinig groente gegeven.
We moesten op tijd zijn zodat ik ongeveer 30 A4'tjes met vragen in kon vullen (naast de 10 pagina's tellende vragenlijst die ik thuis al in had gevuld). In die tijd hebben beide peuters ongeveer 34567 tekeningen gemaakt, toen het papier op was, zijn ze overgegaan op het tafelblad.
Toen het tafelblad vol was, was het gelukkig tijd voor de afspraak en had ik bijna al het papierwerk af. Het Konijn reageert bij medische zaken zoals je van een konijn kan verwachten, dus die zat braaf verstijft op de bank. Maakt het wel zo makkelijk bij bloeddruk meten, daarna ging het snel bergafwaarts. Bij het oren testen bleek hij 'wax' in zijn oor te hebben, iets dat Amerikaanse kinderen blijkbaar niet hebben. Dat leverde doorverwijzing nummer 1 op, een gezellig bezoekje aan het childrens hospital voor een speelse (en vooral uitgebreide met ongetwijfeld honderden formulieren gelardeerde) gehoortest. Toen volgde de ogentest, tegen die tijd was het Konijn nog bijzonder weinig coöperatief en werd me gevraagd of hij altijd zo defiant was. (Nee, dat bewaart hij altijd voor speciale gelegenheden). Na een half uur hadden we er uit weten te persen dat er een square, circle, house with roof en een hart op de kaartjes stond (en kwam ik er gelijk bij toeval achter dat hij toch echt dingen oppikt op die school).
En toen mochten we eindelijk dan de arts zien. Sinds wanneer hij zo hoestte, sinds ik hem in de auto verteld heb dat we naar de dokter gingen. En of ik hem wel insmeerde met olie iedere avond, nee, ik ben niet zo'n fan van Turks worstelen met mijn peuter. En dat hij toch wel erg mager was, ja waren de Man en ik ook vroeger. Hmmmm, eet hij wel 5 stuks groente per dag? Nnnnjaaaaa, want alle peuters eten dolgraag 5 stuks groente per dag, vooral spruitjes, zeker die van mij. En na dit eigenaardige gesprek waarbij ik me zorgwekkend zorgeloos voelde, had ik opeens een glutenallergie aan mijn (of eigenlijk zijn) broek. De moeder aller mode-intoleranties.
Ik heb dus maar snel mijn halfdove (dat verklaart wel waarom hij zo slecht luistert) darmplooiloze kind mee naar huis genomen, en hem een extra groot bord pasta met extra veel gluten en extra weinig groente gegeven.
