dinsdag 12 januari 2016

helpdesk

Alrighty, soms raak je een creditcard kwijt, wellicht hebben de peuters winkeltje gespeeld toen ik met mijn ogen knipperde, misschien in de supermarkt uit mijn portemonnee gevallen. Kan gebeuren, alrighty. En hoewel je vrijwel alles online kunt regelen, kan dat natuurlijk net niet, alrighty. Je kunt dan zelf naar de bank gaan, maar daar hebben ze natuurlijk geen tijd voor je, je kunt wel een afspraak maken voor over 3 weken om 7 uur 's ochtends op zaterdag (jazeker, op zaterdag), maar de kans is dan groot dan Manuel die je al drie keer hiervoor van het kastje naar de muur heeft gestuurd (om 7 uur 's ochtends op zaterdag) dat nog een keer doet, dus bellen is de beste optie.
En bellen met instanties is iets dat je hier te allen tijde moet zien te voorkomen, de wachttijden zijn of 3 uur (serieus, ik overdrijf nu niet eens), of nog veel erger je wordt met Ashley doorverbonden, die eigenlijk helemaal geen Ashley heet, maar Prisha en in een sloppenwijk ergens rond Bangalore woont. 'Ashley' heeft een (korte) cursus Amerikaanse cultuur gehad, inclusief populaire taal en zegt aan het eind van iedere zin 'alrighty'. Daarnaast heeft 'Ashley' een draaiboek, iets waarvan ze absoluut niet af mag wijken, behalve dus dat frivole 'alrighty'. Omdat het draaiboek net niet helemaal lekker aansluit op je hulpvraag, loopt het gesprek met 'Ashley' nogal stroef, dat 'Ashley' een nogal zwaar Indiaas accent heeft helpt ook niet bepaald mee.
Nu benader ik telefoontjes naar helpdesks hetzelfde als samen klussen met de Man (voor de zekerheid van de voren alvast bloedchagrijnig worden, om zeker te zijn van een geslaagde uitkomst), dus de 'Ashleys' in de wereld en ik kunnen het nooit goed vinden, alrighty.
Om ervoor te zorgen dat 'Ashley' geen fout maakt, is het draaiboek zo ingericht dat ik ongeveer 40 keer dezelfde vraag moet beantwoorden, 87 moet bevestigen dat ik echt een nieuwe kaart wil en vraagt ze me 15 keer waar ik woon (Boston, Boston? ja Boston, heeft 'Ashley' nog nooit van gehoord).

Maar 'Ashley' is eigenlijk de prijs. Om bij 'Ashley' te komen, moet je namelijk al zeer volhardend zijn, je moet eerst door een telefonisch hindernisparcours. Een automatische dame vraagt je allerhande onlogische vragen, waar je binnen een halve seconde antwoord op moet geven. Daaruit trekt ze dan de verkeerde conclusie (ik; 'credit card is lost, need replacement', automatische dame; 'I understand you would like to open a new bank account, I will transfer you to one of our representatives').
Bij de meeste bedrijven werkt de truc om wijselijk je mond te houden, ze denken dan dat je een beetje simpel bent en krijgt dan eerst een algemene 'Ashley' aan de lijn die je vervolgens doorverbind met de meer specifieke 'Ashley', maar daar trappen ze bij Bank of America in niet, dus als je niets zegt, wordt de verbinding verbroken en moet je weer helemaal opnieuw beginnen. Aaaaaargggghhh, alrighty!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten