Ze lekte een klein beetje als ik net getankt had, maar dat schijnen meer oudere vrouwen te doen, niet iets waar ik me heel erg zorgen over maakte. Ik begon zelfs wat vertrouwen te krijgen in de kleine slettebak, ze had al geruime tijd niemand meer aan haar laten zitten, startte iedere ochtend trouw en door de idioot lage benzineprijzen was ik zelfs in de veronderstelling dat ze best zuinig reed.
Alleen die incontinentie dus, een beetje is nog wel te doen, maar na een half uurtje file rijden richting de school van het Konijn zag ik dat ik een spoor benzine achter me aan had. Dus fluks het Konijn zijn klasje in geslingerd en toen mijn goede vriend Greg van de garage gebeld. Ik spreek Greg meer (veel meer) dan me lief is en we hebben inmiddels een band ontwikkeld. Greg is mijn baken in het roerige integratie-proces. Waar ik vol enthousiasme de ernst van situaties telkens compleet onderschat, weet Greg me met zangerige stem de realiteit onder ogen te laten zien (zo blijken remmen essentieel te zijn bij het autorijden en rijd het ook een stuk comfortabeler met 4 in plaats van 3 wielen). Ik stelde Greg er vrolijk van op de hoogte dat er een flinke plas benzine onder de auto lag en dat ik zo zijn kant op zou komen zodat hij het euvel voor me kon verhelpen.
Met paniek in zijn stem vertelde Greg me dat hij me even in de wacht ging zetten en dat ik niet mocht rijden. Ik haalde de Kleine Beer toch maar weer uit de gordels (iets dat ik bij voorkeur zo min mogelijk doe, want zelfs kleine beertjes zijn sterk en zoals je van kleine beren kunt verwachten, houden ze er niet van om vastgesnoerd te worden). In de tussentijd had Greg blijkbaar een sleepauto gebeld en die was onderweg.
Een kwartiertje schoolplein gekeutel later kwam de sleepwagen, gereden door een gezellig nurkse opa die de hele weg naar de garage dappere pogingen heeft gedaan het koeterwaals van de Kleine Beer te doorgronden.
Ik had nog goede hoop dat er ergens een rubbertje poreus was of een slangetje niet meer helemaal lekker zat, maar helaas was het een heus gat in de tank.
Het gat zit wonderlijk genoeg aan de bovenkant van de tank, dus ik zou er natuurlijk voor kunnen kiezen nooit meer de tank helemaal vol te tanken en zo te hopen dat we het gat niet bereiken, maar volgens Greg was dit toch niet helemaal een lange-termijn oplossing.
En omdat Greg een echte Amerikaan is die bovendien ook nog eens graag film van Michael Bay kijkt (naar ik vermoed), was hij er zeer stellig in dat mijn auto onherroepelijk groots en meeslepend zou ontploffen als er iemand in een straal van een kilometer besloot een sigaretje aan te steken.
Dit kon ik de arme roker natuurlijk niet aandoen, dus nu krijgt Barrel toch maar een nieuwe tank.
Mocht je ons komende week zoeken, wij zijn met de bus.
Met paniek in zijn stem vertelde Greg me dat hij me even in de wacht ging zetten en dat ik niet mocht rijden. Ik haalde de Kleine Beer toch maar weer uit de gordels (iets dat ik bij voorkeur zo min mogelijk doe, want zelfs kleine beertjes zijn sterk en zoals je van kleine beren kunt verwachten, houden ze er niet van om vastgesnoerd te worden). In de tussentijd had Greg blijkbaar een sleepauto gebeld en die was onderweg.
Een kwartiertje schoolplein gekeutel later kwam de sleepwagen, gereden door een gezellig nurkse opa die de hele weg naar de garage dappere pogingen heeft gedaan het koeterwaals van de Kleine Beer te doorgronden.
Ik had nog goede hoop dat er ergens een rubbertje poreus was of een slangetje niet meer helemaal lekker zat, maar helaas was het een heus gat in de tank.
Het gat zit wonderlijk genoeg aan de bovenkant van de tank, dus ik zou er natuurlijk voor kunnen kiezen nooit meer de tank helemaal vol te tanken en zo te hopen dat we het gat niet bereiken, maar volgens Greg was dit toch niet helemaal een lange-termijn oplossing.
En omdat Greg een echte Amerikaan is die bovendien ook nog eens graag film van Michael Bay kijkt (naar ik vermoed), was hij er zeer stellig in dat mijn auto onherroepelijk groots en meeslepend zou ontploffen als er iemand in een straal van een kilometer besloot een sigaretje aan te steken.
Dit kon ik de arme roker natuurlijk niet aandoen, dus nu krijgt Barrel toch maar een nieuwe tank.
Mocht je ons komende week zoeken, wij zijn met de bus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten