meer geldzaken, credit opbouwen

In Nederland ben je kredietwaardig als je niet al te veel schulden hebt, een vast inkomen en het liefst ook nog een werknemersverklaring.
Hier bestaat er zelden zoiets als een vast contract, dus dat laatste is niet relevant en de rest eigenlijk ook niet.
Iedereen heeft namelijk enorme (studie)schulden, sterker nog, zonder die schulden ben je niet kredietwaardig en kun je dus ook niet nog meer schuld, zoals bijvoorbeeld een hypotheek, op je nemen.
Je kredietwaardigheid wordt hier gemeten aan je vermogen om je schuld af te betalen, de truc schijnt te zijn om je schuld niet helemaal af te betalen, want dan valt er niks meer te meten, dus je wordt altijd gedwongen een klein beetje in het rood te staan.
Dit geldt overigens niet voor je gewone bankrekening, als je daar ook maar een cent in het rood gaat, volgt onmiddellijk een straf van $35,- en nog een als je het niet heel snel oplost.
Het leek ons handig om krediet op te bouwen, maar het leek alsof we in een catch-22 zaten. om krediet op te bouwen hadden we een creditcard nodig, maar om een creditcard te krijgen hadden we krediet nodig.
Gelukkig kun je via de meest onlogische constructies krediet opbouwen, zo hebben we een soort pre-paid telefoon-abonnement (omdat we geen krediet hadden en dus ook geen echt telefoon-abonnement konden afsluiten). We betalen aan het begin van de maand voor de komende maand en zo bouw je, mits je natuurlijk braaf op tijd betaald, krediet op.
Daarnaast hebben we een secure-creditcard. Daar zet je je eigen geld op en dat mag je dan uitgeven. En als je dat iedere maand ook weer braaf aanvult, bouw je ook krediet op. Het is me nog steeds een compleet raadsel wat nou het verschil is tussen je gewone debitcard (die je trouwens, om het overzichtelijk te houden, ook als creditcard kan gebruiken) en deze secure-creditcard, maar als het werkt ben ik voor.
Na een jaar schijn je kredietwaardig genoeg te zijn voor een grote-mensen telefoon-abonnement (zo eentje waar je betaald voor wat je verbruikt hebt en niet een veel hoger bedrag vooraf)
En volgens de aanhoudende brieven van Capitol-One zijn we al goed voor een pre-approved creditcard van $1.500,-
Ik twijfel tussen de tweede van rechts op de bovenste rij of de eerste van links op de onderste rij.

p.s. En wel allemaal die website van mij blijven bezoeken hè, want ik brei en haak me een ongeluk, en hoewel dat nog steeds niet bepaald snel gaat, staat er zo nu en dan iets nieuws op. Zoals nu dus bijvoorbeeld, dus allemaal fluks naar www.snobbycrafter.com en aanschouw die fantastische sjaal die in de maak is. Grey is the new black of white of whatever je favoriete kleur hiervoor was. (en ja, ik woon nu in the US of A, dus ik mag dit soort ongelofelijk irritante taalverhaspelingen doen). 

Rekeningen betalen

Ik dacht altijd dat ik best slim was, of op zijn minst niet heel erg dom. Maar sinds ik hier maandelijks onze rekeningen betaal, denk ik daar aan het begin van de maand heel anders over.
Amerika is samen met nog wat bananen-republieken het enige land zonder iban, daarnaast mag iedereen zijn eigen rekeningnummer kiezen, heb je naast je rekeningnummer ook nog een routingnummer, die overigens beide niet corresponderen met het nummer dat op je pinpas staat.
En betaal je je rekeningen via checks, bill-pay, transfers, of gewoon contant in een envelopje (speciaal voor de illegale medemens vermoed ik).

Vrijwel iedere bank in Nederland heeft zo'n nifty apparaatje waar je je pinpas inschuift en je fluks je maand-inkomen in de rondte kan strooien zonder uit je luie stoel te hoeven komen.
Hier werken ze zowaar nog met papieren checks, iets dat ik me nog vaag van vakanties naar Frankrijk kan herinneren, diezelfde vakantie waar ik eindeloos naar het cassette-bandje van Aristocats op mijn 'my first sony' luisterde (met koptelefoon, naar later bleek meer om mijn ouders te sparen dan om mij de absolute diepgang en muzikale virtuositeit van 'mooie Thomas' te laten ervaren).

Maar toen ik laatst het schoolgeld van het Konijn moest betalen en ik na 3 keer op de rand van een inzinking met het administratiekantoor van de school belde wat nou toch in g-dsnaam hun rekeningnummer was (bleken ze zelf ook helemaal niet te weten), heb ik een check geschreven. Bij het openen van onze Amerikaanse bankrekening kregen we drie checks mee, met palmbomen en vooral net een beetje anders als de honderden voorbeelden van hoe een check in te vullen als die ik op google vond. Mensen zijn hier dol op checks, bij je verse energie rekening voegen ze zelfs een envelopje bij waar je die mooie palmboom-check precies in past.
Naast checks kun je ook een klein stapje vooruit het verlichte tijdperk in door middel van bill-pay. Dat stuurt de bank een check voor je op, dit duurt dagen en dagen, maar in het land waar ze speculeren of de prijsstijgingen of -dalingen in aandelen in de fractie van een seconde dat de transactie plaatsvindt, vinden ze dit geen enkel probleem.
Het kan nog een stapje sneller, een transfer, hiervoor moet je wel een code die naar je ge-sms'd wordt invoeren, dus zowaar nog veilig ook, maar niet voor rekeningen toepasbaar.
Ik ploeter me hier dapper doorheen en na een halfjaar rekeningen betalen begin ik er bij vlagen wat van te begrijpen en soms gaat het mis en gebruik ik per ongeluk bill-pay voor onze huur in plaats van een transfer en is onze huur opeens 6 dagen te laat.
Gelukkig hebben we een hele schappelijke huurbaas.