Met het krijgen van het nieuwe visum kwam ook de verplichting om een Amerikaans rijbewijs te hebben (krijgen? nemen?). En aangezien ik mij hele dagen zit te vervelen (niks van waar) stortte ik me vol overgave in dit bureaucratische avontuur. De instantie waar je dit magisch document ophaalt is de RMV en is ongeveer te vergelijken met de zevende ring van de hel, maar voor ik daar heen mocht, moest ik eerst naar de zesde ring, de Social Security Administration om een Social Security Denial Letter op te halen.
In deze brief staat dat ik wel legaal in het land ben, maar niet in het bezit van een social security number. Je kunt een afspraak maken bij de Administration, maar daar heb je een social security number voor nodig. Er zat dus niks anders dan me een ochtend lang te wachten tot ik aan de beurt was terwijl er een klein legertje Chinese vrouwtjes me tot in detail vertelde wat er allemaal wel niet mis was met Ollie, goddank gelardeerd met wat gekiekeboe.
Gewapend met de brief, ons huurcontract, alle visumpapieren, huwelijksakte, bankafschriften, de meest recente rekeningen van de plaatselijke nutsbedrijven (want het is volstrekt willekeurig en sterk afhankelijk van het humeur van degene die je te woord staat wat je moet overleggen) meldde ik me de week erop bij de RMV. Die bleek in een shopping mall te zitten, iets dat ik niet helemaal verwachtte, maar dat een taxi chauffeur op de parkeerplaats me wel wilde vertellen nadat google maps me danig in de steek had gelaten.
Om een nummertje te bemachtigen, moest ik eerst in de rij om in de rij te mogen, daar kreeg ik een formulier, dat ik niet wachtend in de rij mocht invullen, maar op een tafeltje ergens anders, om me na voltooiing weer achter in de rij om in de rij om in de rij te mogen aan te mogen sluiten. Aan het eind van de eerste rij werd het kaf van het koren gescheiden door een oranje en een groene rij, en je raad al in welke rij ik mocht. Na een half uurtje Oranje rij had ik dan eindelijk een nummertje. Nu zou het helemaal goed komen! Ik zag het kamertje met computers waar de 'written exam' afgenomen werd en 3 van de 5 computer waren onbezet, dus dat beloofde een korte zit te worden.
4 uur later, al uren zonder rantsoen, koffie maar wel met een ontzettend volle blaas die ik niet durfde te legen, want ik zou ieder moment aan de beurt kunnen zijn, was ik dan eindelijk aan de beurt.
De man die mijn gegevens intypte had de costumer care cursus de dag ervoor met vlag en wimpel gehaald en om de zin benadrukte hij nog even dat zijn enige doel in het leven was om mij aan een rijbewijs te helpen, waarna zijn ogen fluks richtig borsthoogte afdwaalde.
Het leek me verstandig hem zijn gang te laten gaan, aangezien ik een forse typefout in mijn achternaam zag op de 'denial letter' en ik een nieuwe tocht naar de Social Security Administration niet zag zitten. En toen kwam er een kink in de kabel, die oranje aap had het Homeland Security systeem zo overbelast dat een standaard check die voorheen slechts een paar seconden duurde, nu opeens een kwestie van 3 weken was geworden.
En zo kon ik onverrichterzake weer naar huis, wachten op een brief.
Na een luttele drie weken slapen naast de brievenbus kwam dan eindelijk de brief dat ik geen crimineel/terrorist/genocidepleger ben en dat ik gewapend met die brief weer naar de RDW mocht togen om dan nu echt de test te gaan doen.
Ik was alles dat ik geleerd had inmiddels natuurlijk allang weer vergeten, dus na een ochtendje blokken (het allerallerergste vinden ze hier dragracen, zuipen/bellen/sms'en, allemaal beroerd, maar lang niet zo erg als dragracen, dat je het weet), was ik helemaal klaar voor de test.
Vol optimisme reed ik dit keer direct naar de Target (spreek uit; Tahgèt) en ik mocht dit keer zelfs het formulier overslaan (maar moest nog wel in de rij om in de rij om in de rij te mogen), en mocht toen in de groene rij. Dit beloofde wat!
Na slechts 2 uur was ik al aan de beurt, ik was ditmaal een stuk beter voorbereid, dus mijn proviand was zelfs nog niet eens op en toen was het moment al daar.
Om te slagen moet je 18 vragen goed hebben, mag je er maximaal 5 fout hebben en mag je een onbeperkt aantal vragen overslaan als je ze niet weet. Pardon? Ik heb voor de zekerheid gevraagd of ik het wel goed gehoord had, maar het is echt zo. Als een vraag te moeilijk voor je is, zoals bijvoorbeeld de vraag; wat is de meest veilige manier om te rijden met alcohol
A) Drink een kop koffie voor je achter het stuur kruipt
B) Drink niet meer dan 1 drankje per uur
C) Eet een stevige maaltijd bij je glaasje wijn
D) drink helemaal niet
dan kun je die gewoon overslaan tot er een makkelijkere vraag voorbij komt.
Het spande erom, maar ik heb het gehaald!
Dan nog een paar pro-tips!
- Neem een douche voor je naar de RMV gaat, beetje deo kan ook geen kwaad.
- Als je besluit je favoriete religieuze boek mee te nemen en daar in te gaan lezen, doe dit dan niet al te nerveus.
- Stel je gaat een echtelijke twist uitvechten terwijl je allebei al zo'n 3 uur aan het wachten bent totdat je eindelijk de test kunt doen, doe dit dan niet op fluistertoon, de mensen om je heen zitten hier ook al uren en kunnen wel een verzetje gebruiken, gewoon op normaal volume graag en bij voorkeur in het Engels zodat iedereen het kan volgen.
- Je had het druk gister en heb je favoriete telenovella gemist, overkomt iedereen, je zit toch te wachten, dus je kijkt de highlights terug op youtube, doe dit bij voorkeur wel zodat je medemens er geen last van heeft.
Ik mag nu op voor de road test, maar de agenda daarvoor was vol tot augustus, dus to be continued...
In deze brief staat dat ik wel legaal in het land ben, maar niet in het bezit van een social security number. Je kunt een afspraak maken bij de Administration, maar daar heb je een social security number voor nodig. Er zat dus niks anders dan me een ochtend lang te wachten tot ik aan de beurt was terwijl er een klein legertje Chinese vrouwtjes me tot in detail vertelde wat er allemaal wel niet mis was met Ollie, goddank gelardeerd met wat gekiekeboe.
Gewapend met de brief, ons huurcontract, alle visumpapieren, huwelijksakte, bankafschriften, de meest recente rekeningen van de plaatselijke nutsbedrijven (want het is volstrekt willekeurig en sterk afhankelijk van het humeur van degene die je te woord staat wat je moet overleggen) meldde ik me de week erop bij de RMV. Die bleek in een shopping mall te zitten, iets dat ik niet helemaal verwachtte, maar dat een taxi chauffeur op de parkeerplaats me wel wilde vertellen nadat google maps me danig in de steek had gelaten.
Om een nummertje te bemachtigen, moest ik eerst in de rij om in de rij te mogen, daar kreeg ik een formulier, dat ik niet wachtend in de rij mocht invullen, maar op een tafeltje ergens anders, om me na voltooiing weer achter in de rij om in de rij om in de rij te mogen aan te mogen sluiten. Aan het eind van de eerste rij werd het kaf van het koren gescheiden door een oranje en een groene rij, en je raad al in welke rij ik mocht. Na een half uurtje Oranje rij had ik dan eindelijk een nummertje. Nu zou het helemaal goed komen! Ik zag het kamertje met computers waar de 'written exam' afgenomen werd en 3 van de 5 computer waren onbezet, dus dat beloofde een korte zit te worden.
4 uur later, al uren zonder rantsoen, koffie maar wel met een ontzettend volle blaas die ik niet durfde te legen, want ik zou ieder moment aan de beurt kunnen zijn, was ik dan eindelijk aan de beurt.
De man die mijn gegevens intypte had de costumer care cursus de dag ervoor met vlag en wimpel gehaald en om de zin benadrukte hij nog even dat zijn enige doel in het leven was om mij aan een rijbewijs te helpen, waarna zijn ogen fluks richtig borsthoogte afdwaalde.
Het leek me verstandig hem zijn gang te laten gaan, aangezien ik een forse typefout in mijn achternaam zag op de 'denial letter' en ik een nieuwe tocht naar de Social Security Administration niet zag zitten. En toen kwam er een kink in de kabel, die oranje aap had het Homeland Security systeem zo overbelast dat een standaard check die voorheen slechts een paar seconden duurde, nu opeens een kwestie van 3 weken was geworden.
En zo kon ik onverrichterzake weer naar huis, wachten op een brief.
Na een luttele drie weken slapen naast de brievenbus kwam dan eindelijk de brief dat ik geen crimineel/terrorist/genocidepleger ben en dat ik gewapend met die brief weer naar de RDW mocht togen om dan nu echt de test te gaan doen.
Ik was alles dat ik geleerd had inmiddels natuurlijk allang weer vergeten, dus na een ochtendje blokken (het allerallerergste vinden ze hier dragracen, zuipen/bellen/sms'en, allemaal beroerd, maar lang niet zo erg als dragracen, dat je het weet), was ik helemaal klaar voor de test.
Vol optimisme reed ik dit keer direct naar de Target (spreek uit; Tahgèt) en ik mocht dit keer zelfs het formulier overslaan (maar moest nog wel in de rij om in de rij om in de rij te mogen), en mocht toen in de groene rij. Dit beloofde wat!
Na slechts 2 uur was ik al aan de beurt, ik was ditmaal een stuk beter voorbereid, dus mijn proviand was zelfs nog niet eens op en toen was het moment al daar.
Om te slagen moet je 18 vragen goed hebben, mag je er maximaal 5 fout hebben en mag je een onbeperkt aantal vragen overslaan als je ze niet weet. Pardon? Ik heb voor de zekerheid gevraagd of ik het wel goed gehoord had, maar het is echt zo. Als een vraag te moeilijk voor je is, zoals bijvoorbeeld de vraag; wat is de meest veilige manier om te rijden met alcohol
A) Drink een kop koffie voor je achter het stuur kruipt
B) Drink niet meer dan 1 drankje per uur
C) Eet een stevige maaltijd bij je glaasje wijn
D) drink helemaal niet
dan kun je die gewoon overslaan tot er een makkelijkere vraag voorbij komt.
Het spande erom, maar ik heb het gehaald!
Dan nog een paar pro-tips!
- Neem een douche voor je naar de RMV gaat, beetje deo kan ook geen kwaad.
- Als je besluit je favoriete religieuze boek mee te nemen en daar in te gaan lezen, doe dit dan niet al te nerveus.
- Stel je gaat een echtelijke twist uitvechten terwijl je allebei al zo'n 3 uur aan het wachten bent totdat je eindelijk de test kunt doen, doe dit dan niet op fluistertoon, de mensen om je heen zitten hier ook al uren en kunnen wel een verzetje gebruiken, gewoon op normaal volume graag en bij voorkeur in het Engels zodat iedereen het kan volgen.
- Je had het druk gister en heb je favoriete telenovella gemist, overkomt iedereen, je zit toch te wachten, dus je kijkt de highlights terug op youtube, doe dit bij voorkeur wel zodat je medemens er geen last van heeft.
Ik mag nu op voor de road test, maar de agenda daarvoor was vol tot augustus, dus to be continued...
