Waar je overal ter wereld je eigen logisch verstand moet gebruiken bij vrijwel alles, is dat in de US voor je uit handen genomen. Alles in huis is zo ingericht dat je geen verwondingen op kunt lopen (en je je landlord daarvoor aansprakelijk kunt stellen). Zo wil onze douche absoluut niet dat we ons per ongeluk zouden branden in de ochtend aan een loeihete douche met ons slaperige hoofd.
Dit heeft tot gevolg dat we nu al meer dan 3 maanden bijzonder lauw douchen, iets dat nog wel te doen is als het buiten 20 graden is, wat het tot 2 weken geleden ook was. Maar nu snowmaggedon op handen is, wil ik 's ochtends graag warm douchen en Man die onder de douche al zijn levensoverpeinzingen doet komt tot steeds lauwere overpeinzingen.
Omdat ik laatst onze landlord al op kosten had gejaagd door te rommelen met de killswitch van dat andere levensgevaarlijke apparaat, de vaatwasser, leek het me verstandig dit zelf op te lossen. Tijd om het heft in eigen hand te nemen dus. Gewapend met de Ikea klusdoos en een handleiding waarvan ik vermoedde dat het de juiste was, ben ik de doucheknop te lijf gegaan.
Gelukkig was ik niet alleen, allerhande Amerikaanse klushelden hebben zich in het verleden genoodzaakt gevoeld om hun klusheldenschap op film vast te leggen en dat vervolgens de wereld in de katapulteren.
De klushelden zagen er allemaal een beetje hetzelfde uit, slechtzittende spijkerbroek, polo en zeer comfortabele witte gympen (een beetje zoals de Amerikanen op vakantie in Rome die je van verre herkent aan hun tour guide met lange stok met nummer en niet te onderdrukken behoefte om in geordende lange rijen te staan, maar dan 10 jaar jonger). Een nog veel belangrijker punt dat ze allemaal gemeen hadden, was dat de film pas begon nadat ze de doucheknop er al afgehaald hadden. En dat was nou juist het punt waar ik al helemaal spaak liep. Na een uur youtuben bleek dat we helemaal geen Deltaknop hadden die je er, naar ik aannam, zo afwipte (want anders laat je dat wel zien in je klusfilm, lijkt me), maar een American Standard.
Die American Standard bleek er hele andere standaarden op na te houden. Er zat namelijk ergens een schroefje verstopt achter een piepklein pieletje dat op het eerste gezicht (zeker het hele eerste uur) onderdeel leek te zijn van de doucheknop. Hier kwam ik uiteraard pas achter nadat ik de rest van de douche had weten te ontmantelen.
Vanaf dat moment was het peanuts, een ander pieletje een stukje draaien, alle andere pieletjes weer op hun plek en het voelde inderdaad wat warmer (hoewel dat natuurlijk ook mijn verbeelding kan zijn).
Morgenochtend de vuurdoop, hopelijk niet al te vurig, maar toch zeker niet zo lauw als het de afgelopen maanden geweest.
Dit heeft tot gevolg dat we nu al meer dan 3 maanden bijzonder lauw douchen, iets dat nog wel te doen is als het buiten 20 graden is, wat het tot 2 weken geleden ook was. Maar nu snowmaggedon op handen is, wil ik 's ochtends graag warm douchen en Man die onder de douche al zijn levensoverpeinzingen doet komt tot steeds lauwere overpeinzingen.
Omdat ik laatst onze landlord al op kosten had gejaagd door te rommelen met de killswitch van dat andere levensgevaarlijke apparaat, de vaatwasser, leek het me verstandig dit zelf op te lossen. Tijd om het heft in eigen hand te nemen dus. Gewapend met de Ikea klusdoos en een handleiding waarvan ik vermoedde dat het de juiste was, ben ik de doucheknop te lijf gegaan.
Gelukkig was ik niet alleen, allerhande Amerikaanse klushelden hebben zich in het verleden genoodzaakt gevoeld om hun klusheldenschap op film vast te leggen en dat vervolgens de wereld in de katapulteren.
De klushelden zagen er allemaal een beetje hetzelfde uit, slechtzittende spijkerbroek, polo en zeer comfortabele witte gympen (een beetje zoals de Amerikanen op vakantie in Rome die je van verre herkent aan hun tour guide met lange stok met nummer en niet te onderdrukken behoefte om in geordende lange rijen te staan, maar dan 10 jaar jonger). Een nog veel belangrijker punt dat ze allemaal gemeen hadden, was dat de film pas begon nadat ze de doucheknop er al afgehaald hadden. En dat was nou juist het punt waar ik al helemaal spaak liep. Na een uur youtuben bleek dat we helemaal geen Deltaknop hadden die je er, naar ik aannam, zo afwipte (want anders laat je dat wel zien in je klusfilm, lijkt me), maar een American Standard.
Die American Standard bleek er hele andere standaarden op na te houden. Er zat namelijk ergens een schroefje verstopt achter een piepklein pieletje dat op het eerste gezicht (zeker het hele eerste uur) onderdeel leek te zijn van de doucheknop. Hier kwam ik uiteraard pas achter nadat ik de rest van de douche had weten te ontmantelen.
Vanaf dat moment was het peanuts, een ander pieletje een stukje draaien, alle andere pieletjes weer op hun plek en het voelde inderdaad wat warmer (hoewel dat natuurlijk ook mijn verbeelding kan zijn).
Morgenochtend de vuurdoop, hopelijk niet al te vurig, maar toch zeker niet zo lauw als het de afgelopen maanden geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten