Je kent die man wel, waarschijnlijk is het je oom, of anders de achterbuurman. Het is in ieder geval zeker geen vriend van je, maar wel iemand die je altijd weer tegen komt op feestjes en door degene die het feestje geeft meer uit plichtsbesef dan door het hebben van een warme vriendschap met de oom of achterbuurman is uitgenodigd. Hij heeft vaak maar één biertje nodig om zijn niet bijster verheven en kortzichtige 'oplossingen' om de wereld van de ophanden zijnde ondergang te redden en het duurt niet lang of 'Wilders zegt wel rake dingen' (nee, dat doet hij niet). Je glas raakt opeens bijzonder snel leeg en zo kun je aan je oom dan wel achterbuurman ontsnappen en in het allerergste geval komt ook dit feestje tot een einde en ben je alsnog verlost van de huiskamerpopulist.
Stel je nu voor dat die man nogal vermogend is en ook nog eens politieke ambities heeft, dat al zijn mede-populisten van mening zijn dat hij 'rake dingen' zegt en dat het kiessysteem nogal eigenaardig is waardoor slechts 27% van een kiesgerechtigde bevolking voor een overwinning kan zorgen.
Ik leef nu een week in een land waar die man, waar je nog niet eens een biertje mee wil drinken, aan de macht is, en ik ben moe. Ik wil naar huis, weg van dit feestje, of eigenlijk, ik wil helemaal niet weg van dit feestje, ik zou niets liever willen dan blijven. Ik zou willen dat die oom stopt met kortzichtige nare dingen in mijn oor te schreeuwen terwijl ik aan de andere kant van de kamer allemaal leuke kleurrijke mensen geanimeerde gesprekken zie voeren. Ik zou willen dat hij stopt met mij en mijn mede-visumhouders de toegang tot de huiskamer te ontzeggen, dat hij stopt met als een bezetene kortzichtige maatregelen door te voeren die het feestje en haar feestgangers ontzettend veel geld gaan kosten, maar verder niks op zal leveren.
Gelukkig komen de feestgangers in grote getale in opstand en en laten ze al deze rare maatregelen die het feestje voor iedereen verpesten niet zomaar over hun kant gaan, dus ik ben bereid nog even te blijven. Ik kijk het nog even aan, misschien wordt het feestje later op de avond weer leuk, als de oom dan wel achterbuurman al dan niet met geweld de deur is gewezen.
Gelukkig zijn mijn kinderen nog te jong om dit soort feestjes bij te mogen wonen en leven zij nog even in een wereld waar het wel een feestje is, waar de kinderen op hun feestje uit alle windstreken van de wereld komen, waar je beste vriendje half Peruaans, een kwart Nederlands en een kwart Amerikaans is en je andere vriendje half Duits, half Indiaas en dat dat allemaal geen klap uitmaakt, zolang je maar van lego houdt.
Stel je nu voor dat die man nogal vermogend is en ook nog eens politieke ambities heeft, dat al zijn mede-populisten van mening zijn dat hij 'rake dingen' zegt en dat het kiessysteem nogal eigenaardig is waardoor slechts 27% van een kiesgerechtigde bevolking voor een overwinning kan zorgen.
Ik leef nu een week in een land waar die man, waar je nog niet eens een biertje mee wil drinken, aan de macht is, en ik ben moe. Ik wil naar huis, weg van dit feestje, of eigenlijk, ik wil helemaal niet weg van dit feestje, ik zou niets liever willen dan blijven. Ik zou willen dat die oom stopt met kortzichtige nare dingen in mijn oor te schreeuwen terwijl ik aan de andere kant van de kamer allemaal leuke kleurrijke mensen geanimeerde gesprekken zie voeren. Ik zou willen dat hij stopt met mij en mijn mede-visumhouders de toegang tot de huiskamer te ontzeggen, dat hij stopt met als een bezetene kortzichtige maatregelen door te voeren die het feestje en haar feestgangers ontzettend veel geld gaan kosten, maar verder niks op zal leveren.
Gelukkig komen de feestgangers in grote getale in opstand en en laten ze al deze rare maatregelen die het feestje voor iedereen verpesten niet zomaar over hun kant gaan, dus ik ben bereid nog even te blijven. Ik kijk het nog even aan, misschien wordt het feestje later op de avond weer leuk, als de oom dan wel achterbuurman al dan niet met geweld de deur is gewezen.
Gelukkig zijn mijn kinderen nog te jong om dit soort feestjes bij te mogen wonen en leven zij nog even in een wereld waar het wel een feestje is, waar de kinderen op hun feestje uit alle windstreken van de wereld komen, waar je beste vriendje half Peruaans, een kwart Nederlands en een kwart Amerikaans is en je andere vriendje half Duits, half Indiaas en dat dat allemaal geen klap uitmaakt, zolang je maar van lego houdt.
