Een van de voordelen van verhuizen naar de andere kant van de oceaan is, dat je een hele nieuwe omgeving hebt om te ontdekken. En in ons geval ook nog eens een hele mooie omgeving. Als de Man dus zo rond het weekend wat bleekjes uit zijn raam-loze kantoorkamer gekropen komt, schuiven wij ons hele gezin in Barreltje en trekken er gewapend met boterhammetjes (in herbruikbare boterhamzakjes), een oneindige voorraad doosjes rozijntjes, een thermoskan vol poffie poffie (koffie) en Google maps erop uit.
Met wisselend succes, dat dan weer wel. Zo blijkt Cape Cod best wel groot te zijn en is het midden daarvan, Barnstable, niet bijzonder bruisend. Wat bruisender schijnt te zijn is Provincetown, maar dat is nog eens twee en een half uur rijden van Barnstable. Dat is mij natuurlijk helemaal niet aan te rekenen, het was de schuld van Google maps, alleen denkt de Man daar toch iets anders over, dus sindsdien wil de Man inspraak in onze roadtrips (waarschijnlijk omdat hij degene is die rijdt en dat helemaal niet zo leuk schijnt te vinden, zeker niet als we na 3 uur ergens in de middle of nowhere aankomen).
De Man ging het dus regelen, gelukkig had ik wat inspraak.
De Man ging het dus regelen, gelukkig had ik wat inspraak.
Zei ik tot alle and're huisgenoten, vreemd ik weet niet wat ik heb, maar ik heb zo'n drang van binnen tot... Nou ja, je snapt het al, tot hiken!
Dat leek me fantastisch, toen wij zwoegend onze kloeke Hollandse kinderwagen met daarin onze uiterst luie kinderen (met te korte vingertjes voor de doosjes rozijntjes) een heuvel opjoegen, werden wij vrolijk begroet door allerhande outdoorsy types. Deze mensen waren duidelijk aan het hiken. Dat zag je, want ze hadden van die stokken, en een heleboel zakken op hun broeken, veel meer ritsen dan mij noodzakelijk leek, serieuze schoenen, fleecevesten en een rugzak vol proviand.
Man koos het pad, de kinderwagen lieten we thuis, we slingerden beide een kind op ons rug en daar gingen we. Het pad bleek nogal stijl te zijn en de Man bleek onze eerste (en voor mij tevens enige) ski-vakantie diep verdrongen te hebben. Een flinke glibberige stijging op reusachtige rotsblokken met de Kleine Beer op mijn rug die alleen maar kon wippen van plezier en 3 afdalingen later waarbij ik al mijn zen uit de kast moest halen later, besloot de Man toch maar om een wat hoogtevrees-vriendelijker pad te kiezen en zo hebben we uiteindelijk prachtig en vooral rustig glooiend gehiked.
Dat leek me fantastisch, toen wij zwoegend onze kloeke Hollandse kinderwagen met daarin onze uiterst luie kinderen (met te korte vingertjes voor de doosjes rozijntjes) een heuvel opjoegen, werden wij vrolijk begroet door allerhande outdoorsy types. Deze mensen waren duidelijk aan het hiken. Dat zag je, want ze hadden van die stokken, en een heleboel zakken op hun broeken, veel meer ritsen dan mij noodzakelijk leek, serieuze schoenen, fleecevesten en een rugzak vol proviand.
Man koos het pad, de kinderwagen lieten we thuis, we slingerden beide een kind op ons rug en daar gingen we. Het pad bleek nogal stijl te zijn en de Man bleek onze eerste (en voor mij tevens enige) ski-vakantie diep verdrongen te hebben. Een flinke glibberige stijging op reusachtige rotsblokken met de Kleine Beer op mijn rug die alleen maar kon wippen van plezier en 3 afdalingen later waarbij ik al mijn zen uit de kast moest halen later, besloot de Man toch maar om een wat hoogtevrees-vriendelijker pad te kiezen en zo hebben we uiteindelijk prachtig en vooral rustig glooiend gehiked.
Hiken blijkt vooral een soort wandelen plus te zijn, en hoewel ik nog steeds al die ritsen niet helemaal snap, snap ik dat fleecevest beter, en nogal stijle berg opklimmen met een peuter op je rug is namelijk nogal een inspanning en zoals algemeen bekend is, krijg je het warm van inspanningen en dan is die hele warme winterjas en die enorme wollen sjaal niet heel fijn meer. Volgende keer dat er dus een peuter mijn rug op kan omdat ik wil hiken, zorg ik dat ik mijn fleecevest paraat heb. En uiteraard doosjes rozijntje, van die rode, want die gaan nooit out of style.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten