Bostonians zijn bikkels, Canadezen waarschijnlijk nog meer, maar Bostonians zijn al vele malen meer bikkeliger dan ik ben.
Ik wil ergens rond de 20 graden (Celsius) eventueel overwegen mijn winterjas op te bergen, Bostonians hebben ongeveer hetzelfde idee alleen dan met 20 graden Fahrenheit, voor de goede orde, dat is -7 (Celcius). Niet zelden zie ik mensen op straat lopen met slippers, korte broeken en t-shirts, het spreekt voor zich dat er van een muts, wanten, fijne warme winterjas geen sprake is.
Ongeveer het eerste dat ik gedaan heb toen onze Boston plannen serieuzere vormen aan begonnen te nemen, was een degelijke winterjas aanschaffen. Terwijl ik klappertandend bij de zandbak sta (en ik sta noodgedwongen omdat er 20 centimeter sneeuw op de bankjes ligt), zo diep mogelijk in mijn serieuze winterjas gestoken, zie ik mensen om me heen slechts gekleed in een dun jasje. Hun peuter draagt alleen een dunne broek en een hemdje, want de zon schijnt ten slotte en van al dat spelen krijg je het uiteindelijk wel warm.
En op zich is dat heel logisch, want om op latere leeftijd snowmageddon in je korte broek te overleven, moet je natuurlijk wel al vroeg gehard worden.
Maar blijkbaar is er toch een punt dat zelfs Bostonians het wat fris gaan vinden, en dat punt is nu met -20 (overdag) bereikt. Het is zo koud dat we geen warm water meer hebben, de vaatwasser het dus ook niet doet (en ik dus ook niet met de hand af kan wassen, want geen warm water).
Het is zo koud dat het condens aan de binnenkant van de ramen bevroren is en de kofferbak van de auto dichtgevroren was.
Wonderlijk genoeg was dat het enige dat bevroren was aan Barreltje, dus boodschappenronde kon nog wel gedaan worden.
Wij duiken dus knus een dagje onder een deken op de bank en hopen dat tegen de tijd dat ik morgen wil douchen het warme water weer stroomt en we weer naar buiten kunnen zonder dat onze neus er af vriest.
Ik wil ergens rond de 20 graden (Celsius) eventueel overwegen mijn winterjas op te bergen, Bostonians hebben ongeveer hetzelfde idee alleen dan met 20 graden Fahrenheit, voor de goede orde, dat is -7 (Celcius). Niet zelden zie ik mensen op straat lopen met slippers, korte broeken en t-shirts, het spreekt voor zich dat er van een muts, wanten, fijne warme winterjas geen sprake is.
Ongeveer het eerste dat ik gedaan heb toen onze Boston plannen serieuzere vormen aan begonnen te nemen, was een degelijke winterjas aanschaffen. Terwijl ik klappertandend bij de zandbak sta (en ik sta noodgedwongen omdat er 20 centimeter sneeuw op de bankjes ligt), zo diep mogelijk in mijn serieuze winterjas gestoken, zie ik mensen om me heen slechts gekleed in een dun jasje. Hun peuter draagt alleen een dunne broek en een hemdje, want de zon schijnt ten slotte en van al dat spelen krijg je het uiteindelijk wel warm.
En op zich is dat heel logisch, want om op latere leeftijd snowmageddon in je korte broek te overleven, moet je natuurlijk wel al vroeg gehard worden.
Maar blijkbaar is er toch een punt dat zelfs Bostonians het wat fris gaan vinden, en dat punt is nu met -20 (overdag) bereikt. Het is zo koud dat we geen warm water meer hebben, de vaatwasser het dus ook niet doet (en ik dus ook niet met de hand af kan wassen, want geen warm water).
Het is zo koud dat het condens aan de binnenkant van de ramen bevroren is en de kofferbak van de auto dichtgevroren was.
Wonderlijk genoeg was dat het enige dat bevroren was aan Barreltje, dus boodschappenronde kon nog wel gedaan worden.
Wij duiken dus knus een dagje onder een deken op de bank en hopen dat tegen de tijd dat ik morgen wil douchen het warme water weer stroomt en we weer naar buiten kunnen zonder dat onze neus er af vriest.
Oef. Ik krijg een dejavu naar de tijd dat we hier ook nog echte winters hadden en we in een caravan woonden. Temperaturen van -20, kachel kapot en wintertenen. Ik trek mn hemd pas uit als het een maand lang structureel boven de 20 graden is geweest.
BeantwoordenVerwijderen