Waar Nederland misschien een beetje een stoffig integer land is wat betreft medicatie en je huisarts (ha, alleen al het idee dat je hier naar de huisarts zou gaan, gewoon lekker direct naar de eerste hulp met je verkoudheid), je eerst nog een weekje door laat reutelen en je pas als je een beetje grijs begint te zien wat antibiotica voorschrijft, word je hier in een bad van nogal heftige medicijnen gedompeld.
Zo is het blijkbaar een pluspunt dat er in een 'over the counter' product de maximale hoeveelheid werkzame stof zit, het komt op mij over dat een ietsiepietsie meer schadelijk zou zijn, dus dat dit misschien ook al niet het allerbeste idee is, maar hier geldt het als een absolute aanprijzing.
Maar het wordt pas echt een feest bij de serieuze medicijnen, die waarvoor je nog een receptje van je dokter nodig hebt. Al die medicijnen moeten aan de man gebracht worden, en daarvoor wordt een heel blik mensen die overduidelijk diabetes/hartfalen/iets anders hebben, maar dankzij het betreffende medicijn gelukkig helemaal geen last meer hebben van hun pijnscheuten in hun voeten door de diabetes/hart/iets anders waarvan ik niet voor mogelijk had gehouden dat je er last van zou kunnen hebben. Dit verkondigen ze allemaal zeer oprecht in een tv-reclame met een fijn zomers filter.
Het grote verschil (naast dat er in Nederland naar mijn weten geen reclames voor medicijnen, en dan bedoel ik het serieuzere werk, niet de neusspray, op tv zijn), zit hem in het feit dat ze in diezelfde reclames verplicht zijn om de bijwerkingen te vermelden.
Je ziet dus eerst een man of vrouw van middelbare leeftijd, die overduidelijk pijn heeft aan voet/hart/iets anders en na het gebruik van het medicijn enorm oppiept. Klinkt goed zou je denken, ik hol zo gauw mijn voet/hart/iets anders het toelaat naar mijn dokter (raden ze je ook ten zeerste aan trouwens), maar de bijwerkingen zijn vreselijk.
Depressie en suïcidale gedachten zijn standaard, het is ook vrijwel altijd levensgevaarlijk om het betreffende medicijn te nemen als je tuberculose hebt (en ik maar denken dat dat gewoon fijn in het interbellum gebleven was), op een of andere manier mag je ook nooit meer grapefruitsap drinken want dat heeft helemaal catastrofale gevolgen, hoewel die gevolgen vreemd genoeg net weer niet gespecificeerd worden. Autorijden is totdat je goed ingeregeld bent uit den boze, want je bent volstrekt onbetrouwbaar geworden door het medicijn, en ik kan je vertellen dat hier leven zonder auto niet makkelijk is, ik geloof dat ik iets aan voet/hart/iets anders zou verkiezen boven niet meer mogen autorijden.
De medicijnen die het euvel met je voet zeggen op te lossen, zijn weer slecht voor je hart en leiden onherroepelijk tot een hartaanval, die voor het hart zijn weer slecht voor je voeten en die voor iets anders zijn volstrekt onvoorspelbaar.
De lijst met bijwerkingen is meestal twee keer zo lang als de aanprijzing van het medicijn, ondanks de versneld afgespeelde stem en jaagt me iedere keer weer de stuipen op het lijf.
Ik hoop dus met heel mijn (gezonde) hart dat ik niks aan mijn voeten/hart/iets anders krijg en medicijnloos door het leven kan blijven gaan, want nooit meer grapefruitsap drinken, dat gaat hem echt niet worden.
Zo is het blijkbaar een pluspunt dat er in een 'over the counter' product de maximale hoeveelheid werkzame stof zit, het komt op mij over dat een ietsiepietsie meer schadelijk zou zijn, dus dat dit misschien ook al niet het allerbeste idee is, maar hier geldt het als een absolute aanprijzing.
Maar het wordt pas echt een feest bij de serieuze medicijnen, die waarvoor je nog een receptje van je dokter nodig hebt. Al die medicijnen moeten aan de man gebracht worden, en daarvoor wordt een heel blik mensen die overduidelijk diabetes/hartfalen/iets anders hebben, maar dankzij het betreffende medicijn gelukkig helemaal geen last meer hebben van hun pijnscheuten in hun voeten door de diabetes/hart/iets anders waarvan ik niet voor mogelijk had gehouden dat je er last van zou kunnen hebben. Dit verkondigen ze allemaal zeer oprecht in een tv-reclame met een fijn zomers filter.
Het grote verschil (naast dat er in Nederland naar mijn weten geen reclames voor medicijnen, en dan bedoel ik het serieuzere werk, niet de neusspray, op tv zijn), zit hem in het feit dat ze in diezelfde reclames verplicht zijn om de bijwerkingen te vermelden.
Je ziet dus eerst een man of vrouw van middelbare leeftijd, die overduidelijk pijn heeft aan voet/hart/iets anders en na het gebruik van het medicijn enorm oppiept. Klinkt goed zou je denken, ik hol zo gauw mijn voet/hart/iets anders het toelaat naar mijn dokter (raden ze je ook ten zeerste aan trouwens), maar de bijwerkingen zijn vreselijk.
Depressie en suïcidale gedachten zijn standaard, het is ook vrijwel altijd levensgevaarlijk om het betreffende medicijn te nemen als je tuberculose hebt (en ik maar denken dat dat gewoon fijn in het interbellum gebleven was), op een of andere manier mag je ook nooit meer grapefruitsap drinken want dat heeft helemaal catastrofale gevolgen, hoewel die gevolgen vreemd genoeg net weer niet gespecificeerd worden. Autorijden is totdat je goed ingeregeld bent uit den boze, want je bent volstrekt onbetrouwbaar geworden door het medicijn, en ik kan je vertellen dat hier leven zonder auto niet makkelijk is, ik geloof dat ik iets aan voet/hart/iets anders zou verkiezen boven niet meer mogen autorijden.
De medicijnen die het euvel met je voet zeggen op te lossen, zijn weer slecht voor je hart en leiden onherroepelijk tot een hartaanval, die voor het hart zijn weer slecht voor je voeten en die voor iets anders zijn volstrekt onvoorspelbaar.
De lijst met bijwerkingen is meestal twee keer zo lang als de aanprijzing van het medicijn, ondanks de versneld afgespeelde stem en jaagt me iedere keer weer de stuipen op het lijf.
Ik hoop dus met heel mijn (gezonde) hart dat ik niks aan mijn voeten/hart/iets anders krijg en medicijnloos door het leven kan blijven gaan, want nooit meer grapefruitsap drinken, dat gaat hem echt niet worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten