Het zat zo, de laatste bh's waren een klein jaartje na de geboorte van baby B gekocht en slechts met z'n tweeën, dus veelvuldig gedragen. De zwarte (jaja, heel behouden, maar dat doe je als je maar 2 bh's hebt) begon het leven te laten en wilde mij meesleuren in zijn kielzog door me van het leven te beroven door middel van bh-beugel door hart. Tijd dus voor nieuwe bh's en waar die beter te vinden dan bij het hysterische Victiora's Secret (het geheim van Victoria is trouwens dat alles push-up is).
De spiegel was groot, het licht heel erg fel en ik was omringd door foto's van gebruinde meisjes die op z'n hoogst 21 waren, duidelijk nog nooit een kind hadden gebaard, laat staan 2, en om die reden dan ook zeeën van tijd hadden voor zonnebanken en buikspieroefeningen.
Het hielp ook nog eens niet dat de eerste bh veel te klein was, mijn riem iets te strak zat en ik klaarblijkelijk geen tijd heb voor zonnebanken en/of buikspieroefeningen (dat laatste is meer te wijten aan geen zin dan aan geen tijd).
Kort gezegd; Paniek! Over een luttele drie maanden word ik aan een Italiaans strand verwacht door een stel hyper-fanatieke mensen, van het kaliber 'een halve marathon achter de kiezen voor het ontbijt' (sorry mam, maar ik vind douchen voor het ontbijt al een prestatie).
Dus ik heb vanavond iets heel raars gedaan, ik heb een rondje gehold, wel zes nummers lang en daarna was ik zelfs nog zo fanatiek dat ik sit-ups heb gedaan (wel 45, VIJF-EN-VEERTIG, in drie delen dat wel). En waar ik stiekem een beetje op hoopte is niet gebeurd, het zit er nog steeds. Dus ik vrees dat ik nog en rondje zal moeten rennen en nog meer sit-ups zal moeten doen. En mocht dat allemaal mislukken dan heb ik tegen die tijd in ieder geval een prachtig gladde huid dankzij de in diezelfde paniek aangeschafte body-scrub van Kiehls (die heel convenient direct tegenover de Victoria's Secret zat). Gelukkig ben ik behept met goede genen, dus er is nog hoop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten