Bij Nero's, koffie drinken. Goed, dat was de korte uitleg, dan nu de meer uitgebreide versie.
Toen we naar het beloofde land verhuisden, dachten we dat we met het inkomen van de Man ruim rond zouden komen, dat er geld over zou blijven voor een sport, een oppas, regelmatige datenights en kasten vol nieuwe kleren (vooruit, dat laatste dacht alleen ik). Eenmaal hier, onze koffers uitgepakt, een autoverzekering afgesloten en voor een schrikbarend bedrag een schrikbarend klein tasje boodschappen gedaan, kwamen we erachter dat dat niet het geval was. Onze visum-voorwaarden verbieden het mij te werken, dus meer geld maken zit er niet in.
Nu hebben we gelukkig twee ontzettend leuke kinderen die er bovendien enorm op gebrand zijn zichzelf en elkaar van het leven te beroven, dus vervelen zat er niet in, maar van mijn plan om een klein imperium op te zetten terwijl de kinderen vrolijk in matching matrozenpakjes achter hun nanny aan huppelden kwam zo ook niks terecht.
Nu moest ik mijn imperium opbouwen zoals alle andere vrouwen die al dan niet vrijwillig huisvrouw zijn, in de avonduren, tijdens Sesamstraat en langs de rand van de zandbak.
Gelukkig beseft de Man ook dat ik veel leuker ben als ik iets kan maken (tenzij het kinderen betreft, dan word ik minstens 9 maanden een heel stuk minder leuk), dus waar mogelijk legt Man onze monsters in bed en dan vlucht ik naar de dichtstbijzijnde koffiezaak, Nero's dus. Daar krijg je bij een kop koffie 3 uur 'gratis' internet en dat is net voldoende om aan mijn website en de brei- en haakpatronen die ik de afgelopen tijd ontworpen heb te werken. Want dat is wat ik maak, patronen voor alles wat absoluut nodig is (zoals een theemuts) of wat minder noodzakelijk zoals een babydeken of een shawl. Het staat nog in de kinderschoenen en zo zonder loepzuiver zingende nanny gaat het niet heel snel, maar ik hoop het nog heel lang en veel te kunnen doen. Dus allemaal fluks naar mijn website, want niemand wil leven zonder theemuts, en al helemaal zonder zo'n mooie theemuts als ik ontworpen heb.
www.snobbycrafter.com
Toen we naar het beloofde land verhuisden, dachten we dat we met het inkomen van de Man ruim rond zouden komen, dat er geld over zou blijven voor een sport, een oppas, regelmatige datenights en kasten vol nieuwe kleren (vooruit, dat laatste dacht alleen ik). Eenmaal hier, onze koffers uitgepakt, een autoverzekering afgesloten en voor een schrikbarend bedrag een schrikbarend klein tasje boodschappen gedaan, kwamen we erachter dat dat niet het geval was. Onze visum-voorwaarden verbieden het mij te werken, dus meer geld maken zit er niet in.
Nu hebben we gelukkig twee ontzettend leuke kinderen die er bovendien enorm op gebrand zijn zichzelf en elkaar van het leven te beroven, dus vervelen zat er niet in, maar van mijn plan om een klein imperium op te zetten terwijl de kinderen vrolijk in matching matrozenpakjes achter hun nanny aan huppelden kwam zo ook niks terecht.
Nu moest ik mijn imperium opbouwen zoals alle andere vrouwen die al dan niet vrijwillig huisvrouw zijn, in de avonduren, tijdens Sesamstraat en langs de rand van de zandbak.
Gelukkig beseft de Man ook dat ik veel leuker ben als ik iets kan maken (tenzij het kinderen betreft, dan word ik minstens 9 maanden een heel stuk minder leuk), dus waar mogelijk legt Man onze monsters in bed en dan vlucht ik naar de dichtstbijzijnde koffiezaak, Nero's dus. Daar krijg je bij een kop koffie 3 uur 'gratis' internet en dat is net voldoende om aan mijn website en de brei- en haakpatronen die ik de afgelopen tijd ontworpen heb te werken. Want dat is wat ik maak, patronen voor alles wat absoluut nodig is (zoals een theemuts) of wat minder noodzakelijk zoals een babydeken of een shawl. Het staat nog in de kinderschoenen en zo zonder loepzuiver zingende nanny gaat het niet heel snel, maar ik hoop het nog heel lang en veel te kunnen doen. Dus allemaal fluks naar mijn website, want niemand wil leven zonder theemuts, en al helemaal zonder zo'n mooie theemuts als ik ontworpen heb.
www.snobbycrafter.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten