Barreltje

We wonen nu bijna 3 maanden in Boston en de ergste obstakels zijn genomen. Om een beetje mee te kunnen doen met die Amerikaanse Freedom heb je natuurlijk wel een auto nodig, dus toog ik naar de meest louche autoverkoopmeneren die ik met de bus kon bereiken.Na een testrit bestaande uit éen meter vooruit, éen meter achteruit, besloot ik over te gaan tot de koop.
Het werd een hele mooie Toyota Corolla uit '99, achteraf gezien zonder fatsoenlijk werkende accu (kwam ik na een uur rijden en een kleine boodschappenronde ver, zeer ver van huis achter), of remmen (kwam de automonteur gelukkig achter en niet ikzelf terwijl ik een heuvel afreed), een olielek, een licht incontinente gastank, de radio doet het niet en de lichten branden altijd (maar dat is zeker te verkiezen boven 'de lichten doen het nooit'), maar 'as is' gekocht dus niks meer aan te doen. Daarnaast heeft die kleine slettebak zich in het holst van de nacht laten bepotelen door een of andere vreemdeling en een van haar wielen mee laten nemen.

Die vreemdeling was waarschijnlijk bang dat de moeren die hij had niet zouden matchen met mijn ongelofelijk mooie band en velg, dus heeft die ook maar meegenomen en dat wordt het toch wat lastiger (zeker als je alleen maar een ikea 'waterpomptangetje', het verdient echt het woord niet, in huis hebt). Sindsdien ben ik dus in het gelukkige bezit van zo'n enorm profi kruis om moeren van autowielen mee los te draaien. Ik kan bijna niet wachten tot de vreemdeling terugkomt voor nog een wiel zodat ik mijn kruis kan gebruiken, alleen nog even moeren kopen voor die tijd.